เกิดมาเหนือกาลเวลา บุคคลร่างท้วมผู้หนึ่ง; ยักษ์น้อยจอมป่วน; คว้าบูททองคำ ลงเล่นให้ถึงสิบสี่สโมสร: เอลตัน, เบรเมน, ชาลเก้
เอลตัน กองหน้าตัวใหญ่ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็น 'สายฟ้าแลบ' มีชื่อเสียงในด้านความเร็วอันยอดเยี่ยมของเขา โดยเฉพาะเวลา 10.8 วินาทีในการวิ่ง 100 เมตรที่น่าทึ่ง และเพียง 2.7 วินาทีในการวิ่ง 20 เมตรไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเราต้องนึกถึงการเข้าร่วมการแข่งขันคัดเลือกของสมาคมกรีฑาบราซิลของเขา ที่เขาได้รับการคัดเลือกให้เป็นส่วนหนึ่งของทีมวิ่งผลัด 4×100 เมตร ของทีมชาติโอลิมปิก แม้ว่าเขาจะพลาดโอกาสในการแข่งขันในกีฬาโอลิมปิกในท้ายที่สุด แต่เขาก็ยังคงถูกจดจำตลอดไปด้วยฉายา "ความเร็วและความหลงใหล"
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะมาถึงบุนเดสลีกา ความเร็วของเอลตันยังไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาบรรลุความฝันในการเป็นตัวแทนทีมชาติบราซิลในระดับนานาชาติได้ จริงๆ แล้ว ช่วงต้นอาชีพของเขาใช้เวลาอยู่กับสโมสรต่างๆ เช่น ซานตา ครูซ เดอ รีเซฟ, กัวรานี และ ทีกรส UANL ซึ่งเขาไม่สามารถสร้างผลงานที่โดดเด่นได้ ในช่วงฤดูกาลเดียวที่อยู่กับทีกรส UANL เขาทำได้เพียงห้าประตูในลีกเท่านั้น
ในฤดูกาลแรกหลังจากย้ายมาร่วมทีมแวร์เดอร์ เบรเมน เอลตันไม่สามารถโชว์ฟอร์มที่น่าประทับใจได้ เขาทำได้เพียงสองประตูจากการลงเล่นในบุนเดสลีกา 12 นัด ซึ่งเป็นจำนวนประตูที่ไม่คุ้มค่ากับค่าตัว 2.5 ล้านปอนด์เลย แม้ว่าเบรเมนจะรอดพ้นจากการตกชั้นและยังคงมอบโอกาสให้กับกองหน้าชาวบราซิลรายนี้ต่อไป แต่เขาก็ยังคงถูกวิจารณ์จากแฟนบอล โดยบางคนถึงกับล้อเลียนรูปร่างของเขา
เมื่อเผชิญกับความยากลำบาก โดยเฉพาะการสูญเสียมารดา เอลตันได้คิดถึงการออกจากเยอรมนีชั่วคราว และได้ตกลงกับสโมสรบราซิลไว้แล้ว อย่างไรก็ตาม ภายใต้การโน้มน้าวจากผู้บริหารระดับสูง นักเตะชาวบราซิลตัดสินใจให้โอกาสตัวเองอีกครั้ง และค่อยๆ ฟื้นฟูฟอร์มการเล่นของตนกลับมาในฤดูกาลต่อมาอีกห้าฤดูกาลในฤดูกาล 2003-04 เขาทำประตูได้ 28 ประตูจากการลงเล่น 33 นัด – โดย 16 ประตูเกิดขึ้นในครึ่งแรกของฤดูกาล – และในที่สุดก็คว้ารางวัลดาวซัลโวสูงสุดของบุนเดสลีกาไปครองด้วยคะแนนนำหน้าผู้ตามอย่างมาร์โก ฟาน บาสเทน 5 ประตู
การตัดสินใจเพียงครั้งเดียวสามารถเปลี่ยนแปลงเส้นทางอาชีพของนักฟุตบอลได้บ่อยครั้ง หลังจากยกถ้วยรางวัลบุนเดสลีกาในเบรเมน เอลตันรู้สึกอย่างลึกซึ้งว่าโชคชะตาได้เข้ามาแทรกแซง จุดเปลี่ยนนี้เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของเขาภายใต้การคุมทีมของโค้ชชาฟฟ์แม้ว่าเอลตันจะถูกไล่ออกเนื่องจากขาดวินัยภายใต้การคุมทีมของมากัธ ซึ่งต้องการให้เขาลดน้ำหนัก แต่เอลตันกลับตอบโต้ด้วยการเพิ่มน้ำหนักขึ้นแทน แต่เขาก็ได้เกิดใหม่ภายใต้ความเชื่อมั่นของชาฟฟ์ โค้ชเคยบอกเขาอย่างจริงจังว่า "ความหวังของฉันทั้งหมดอยู่ที่คุณ คุณต้องทำประตูให้ได้"
ในช่วงเวลาที่เขาอยู่กับแวร์เดอร์ เบรเมน เอลตันสามารถทำลายสถิติการทำประตูในฤดูกาลเดียวของอัลลอฟส์ที่ 26 ประตู โดยลงเล่นให้กับสโมสรทั้งหมด 169 นัด และทำประตูได้ 88 ประตู รวมถึงการทำแฮตทริกและสองประตูในหลายนัด แม้ว่าจะมีความเชื่อมโยงกับบาเยิร์น มิวนิค เขายังคงยึดมั่นในความเชื่อของเขาว่าชื่อของเขาถูกเชื่อมโยงอย่างแยกไม่ออกกับฟุตบอลแนวรุก
การที่เขาไม่สามารถย้ายไปร่วมทีมบาเยิร์น มิวนิคได้ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ แต่เอลตันก็ได้แสดงความเสียใจที่ไม่สามารถอยู่กับแวร์เดอร์ เบรเมนต่อไปได้เช่นกัน เขาได้กล่าวไว้ภายหลังว่า "การออกจากเบรเมนคือความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของผม" อย่างไรก็ตาม เอลตันก็ยอมรับว่าการตัดสินใจย้ายไปร่วมทีมชาลเก้ 04 นั้นมีสาเหตุมาจากปัจจัยทางการเงิน – ค่าเซ็นสัญญา 1.2 ล้านยูโร และเงินเดือนประจำปี 1.5 ล้านยูโร
ในฤดูกาล 2004-05 เอลตันทำผลงานได้อย่างน่าชื่นชมให้กับชาลเก้ 04 โดยยิงได้ 14 ประตูจากการลงเล่นในลีก 29 นัด แม้ว่าฟอร์มของเขาจะไม่เทียบเท่ากับการแสดงอันน่าตื่นตาตื่นใจในช่วงที่อยู่กับเบรเมน แต่การมีส่วนร่วมของเขาก็ช่วยให้ชาลเก้ 04 ผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ DFB-Pokal และคว้าตำแหน่งรองแชมป์บุนเดสลีกาได้สำเร็จ ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลยในการแข่งขันหนึ่งนัด เขาทำแฮตทริกด้วยการยิงสามประตู Bild แสดงความคิดเห็นว่า: "ชาลเก้ 04 ควรเปลี่ยนชื่อเป็น 'เอลตัน 04'"
อย่างไรก็ตาม นิสัยที่สร้างความลำบากใจของเอลตันไม่เคยจางหายไปอย่างแท้จริงในช่วงที่ไฮนเกสดำรงตำแหน่ง เขาถูกพักการแข่งขันเนื่องจากมีปัญหากับคู่แข่ง ต่อมาทะเลาะกับรังนิก และในที่สุดก็ถูกบังคับให้เปลี่ยนไปเล่นริมเส้น เขายังเคยยืมเงินจากผู้จัดการทีม โดยอ้างว่าเป็นเงินสำหรับเพื่อนของภรรยาที่กำลังต้องการด่วน แต่ความจริงแล้วเป็นเงินเพื่อแก้ปัญหาการลงทุนในอสังหาริมทรัพย์ที่บราซิล เมื่อคูรานยีเข้าร่วมชาลเก้ 04 เวลาของเอลตันที่สโมสรก็สิ้นสุดลง เมื่อเขาจากไป เขาถูกอธิบายว่าเป็น "เด็กน้อยที่ไร้เดียงสา"
เมื่ออายุ 32 ปี เอลตันได้เข้าร่วมทีมเฟเนร์บาห์เช แต่การทำประตูได้เพียง 5 ประตูจากการลงเล่น 14 นัดไม่สามารถสร้างความประทับใจได้ ทำให้ผู้จัดการทีมอย่างติกาเนาตัดสินใจไม่เลือกเขาให้อยู่ในทีมชุดใหญ่ในช่วงตลาดซื้อขายนักเตะฤดูหนาวปี 2005 เขาได้กลับไปยังบุนเดสลีกา โดยมีโอกาสเข้าร่วมทีมโบรุสเซีย ดอร์ทมุนด์ แต่สุดท้ายก็ถอนตัวในนาทีสุดท้าย ต่อมาเขาได้เข้าร่วมทีมฮัมบูร์ก เอสวี แม้จะทำประตูได้สามประตูจากการลงเล่น 13 นัดในครึ่งฤดูกาล แต่เขาก็ยังไม่สามารถยึดตำแหน่งในทีมได้
เมื่อเขาอายุมากขึ้น เอลตันค่อยๆ กลายเป็น 'นักเดินทาง' โดยเล่นให้กับสโมสรต่างๆ ต่อเนื่องกัน รวมถึง เรดสตาร์ เบลเกรด, แกรสฮอปเปอร์ ซูริค, ดุยส์บวร์ก และ SC อาร์ตา ไรน์ วัลเลย์ แม้กระทั่งได้ปรากฏตัวสั้นๆ ในไชนีส ซูเปอร์ลีก เมื่ออายุ 36 ปีสถิติเปิดเผยว่าเขาเล่นให้กับ 14 สโมสรตลอดอาชีพของเขา โดยแวร์เดอร์ เบรเมนเป็นสโมสรเดียวที่มอบความมั่นคงให้เขาได้บ้าง – ช่วงเวลาที่อยู่กับสโมสรนี้ยาวนานถึง 6 ฤดูกาล
Verseelstadion คือบ้านของฉัน, Bremen คือเมืองของฉัน." นี่คือคำกล่าวจากใจของเอลตันที่แสดงถึงความรักลึกซึ้งของเขาต่อ Bremen. แม้ว่าเขาจะมีป้ายกำกับว่า "เกิดผิดเวลา" ไม่เคยได้เป็นตัวแทนทีมชาติบราซิล และรู้สึกไม่พอใจกับเรื่องนี้ แต่เขายังคงมีความเสียใจอยู่ในใจ.เอลตันเคยกล่าวไว้ว่า หากบราซิลไม่ยอมรับเขา เขาพร้อมที่จะเล่นให้กับเยอรมนีหรือกาตาร์ อย่างไรก็ตาม การแก้ไขข้อบังคับที่เกี่ยวข้องโดยฟีฟ่าในปี 2004 ได้ปิดกั้นเส้นทางสู่การเลือกสัญชาติของเขาในที่สุด ทำลายความฝันของเอลตันในการบรรลุเป้าหมายผ่านเส้นทางทางเลือก