การล่มสลายของเซเรียอา วิกฤตการพัฒนาเยาวชน: ฟุตบอลอิตาลีกลายเป็นหมาป่าไร้กระดูกสันหลัง นักเตะดาวเด่นยูเวนตุส นอร์เวย์
ฟุตบอลอิตาลี ถึงเวลาตื่นได้แล้ว และแฟนบอลชาวจีนที่ชื่นชอบอัซซูรี่ ถึงเวลาที่คุณต้องตื่นขึ้นมาเช่นกัน
บนสนามเหย้าของพวกเขาเอง พวกเขาถูกนอร์เวย์ถล่มยับเยินด้วยสกอร์ 1-4 ตัวเลขบนสกอร์บอร์ดแดงฉานราวกับเลือด บรรดาหนุ่มๆ ที่เคยตะโกนว่าชนะขาด 9 ประตูและไล่ทำประตูเพิ่มเพื่อเข้ารอบ ตอนนี้หน้าพวกเขาเจ็บอยู่หรือเปล่า? นี่ไม่ใช่ความฝัน แต่คือความจริงที่ไม่อาจตื่นจากได้ดูสิว่านอร์เวย์จัดการกับทีมที่อ่อนกว่าอย่างไร? พวกเขาแค่ยิงเข้าไปสิบเอ็ดประตู แล้วลองพิจารณาอิตาลีที่เรารักของเราสิ ชนะแบบเฉียดฉิวด้วยประตูเพียงสองลูก แต่ยังคงรู้สึกปลอดภัยอยู่ นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของความสามารถเท่านั้น แต่เป็นการล่มสลายทางจิตใจและบุคลิกภาพ
หยุดยึดติดกับแนวคิดล้าสมัยของ 'มินิเวิลด์คัพ' ในอดีต เซเรียอาคือที่ที่ดาวดังระดับโลกมาฝึกซ้อมร่วมกับนักเตะอิตาลี แต่ตอนนี้? นักเตะระดับท็อปจากลีกนี้กลับต่อแถวเพื่อเป็น 'คู่ซ้อม' ให้กับพรีเมียร์ลีก หลังจากที่เคยเป็น 'เตาหลอมดาว' กลายเป็นเพียง 'กระดานกระโดดน้ำ' สำหรับดาวรุ่ง สถานะของเซเรียอาในปัจจุบันเป็นตัวกำหนดคุณภาพของทีมชาติอิตาลีโดยตรงเราเกาะติดกับความทรงจำเพื่อหาความปลอบประโลม แต่ความเป็นจริงกลับตบหน้าคุณอย่างแรง: ทีมที่คุณรักไม่ได้เป็นอย่างที่เคยเป็นอีกต่อไป
บางคนกล่าวว่าชะตากรรมของอิตาลีขึ้นอยู่กับผลงานของยูเวนตุส พูดอย่างคร่าวๆ แต่ก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผลเมื่อยูเวนตุสยืนหยัดอย่างสง่างามในศึกยูฟ่า แชมเปียนส์ลีก ทีมชาติก็ย่อมภาคภูมิใจ แต่เมื่อถึงตอนนี้ที่ยูเวนตุสเองกำลังประสบปัญหาในลีก ใครจะคาดหวังให้ทีมชาติรวมพลังกันได้ในทันที? ประวัติศาสตร์ได้พิสูจน์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า หากปราศจากขุมกำลังจากยูเวนตุส—เหล่าทหารผ่านศึกผู้มากประสบการณ์—ที่คอยบัญชาการทั้งในห้องแต่งตัวและในสนาม ทีมชาติอิตาลีก็ขาดจิตวิญญาณนักสู้โดยสิ้นเชิง พวกเขาไม่เคยแสดงให้เห็นถึงความสำเร็จที่แท้จริงเลย!
สิ่งที่น่าหดหู่ใจที่สุดไม่ใช่ข้อบกพร่องของยูเวนตุส แต่เป็นภาพรวมที่มืดมนซึ่งทีมระดับกลางๆ ต่างเพียงจิกกัดกันเองเท่านั้นในฝรั่งเศสและสเปน พรสวรรค์รุ่นใหม่กำลังระเบิดออกมาเหมือนน้ำพุร้อน—นักเตะอย่างเดมเบเล่และยามาลกำลังเกิดขึ้นรุ่นแล้วรุ่นเล่า แล้วอิตาลีล่ะ? ยังคงเล่นเกม "เลือกคนสูงที่สุดในบรรดาคนเตี้ย" ผลักดันนักเตะ "หางแถว" ที่แม้แต่จะยืนในทีมกลางตารางเซเรียอายังไม่ได้ ขึ้นมาติดทีมชาติเพื่อเป็น "จ่าฝูง"—มันน่าขำไม่ใช่เหรอ?
ลองนับนิ้วดูสิ: ในทีมชาติอิตาลีชุดปัจจุบันนี้ มีใครบ้างที่ถือว่าเป็นซูเปอร์สตาร์ระดับโลก? ชื่อของใครที่สร้างความหวาดกลัวให้กับคู่แข่ง? เจอกับนอร์เวย์ พวกเขามีฮาแลนด์จอมถล่มประตูและโอเดการ์ดหัวใจของทีม แล้วเราล่ะ? เราพึ่งใครได้บ้าง? แค่กลุ่มนักเตะ 'ดาวดังเซเรีย อา' ที่ชื่อเสียงดูดีกว่าฝีเท้าจริงหรือเปล่า? นี่มันไม่ใช่การแข่งระหว่างทีมที่สูสีกันเลยด้วยซ้ำ
ดังนั้น ขอให้หยุดพูดถึงเรื่องประเพณีและมรดกเถอะ ฟุตบอลเล่นกันบนสนาม ไม่ใช่พูดคุยกันในห้องประชุม และแน่นอนว่าไม่ได้ชนะด้วยการพึ่งพาความสำเร็จในอดีต จากความมั่งคั่งจอมปลอมของลีกไปจนถึงการขาดแคลนนักเตะรุ่นใหม่ของทีมชาติ และความหยุดนิ่งทางแท็คติก ฟุตบอลอิตาลีมีปัญหาพื้นฐานที่ฝังรากลึกอยู่ในแก่นแท้
พวกเราแฟนบอลชาวจีน ผู้ที่ฝ่าฟันความแตกต่างของเวลาและอดหลับอดนอนจนดึกดื่น ทำเช่นนี้เพราะครั้งหนึ่งเราเคยหลงใหลในความเศร้าโศกของบากโจ ความยิ่งใหญ่ของต็อตติ และความสง่างามของปิร์โล แต่ความหลงใหลและความรู้สึกของเราไม่ได้มีไว้เพื่อสนับสนุนทีมปัจจุบันนี้—ที่ไร้ชีวิตชีวาและปราศจากความหวัง
เกมของพวกเขาไม่คู่ควรกับความทุ่มเทของเรา หากฟุตบอลอิตาลีเองเลือกที่จะยอมแพ้และล้มลง สิ่งเดียวที่เราทำได้คือเก็บความหลงใหลที่เคยมีไว้อย่างหวงแหนนี้ไว้ อย่าโทษเราที่มองโลกตามความเป็นจริง – พวกคุณต่างหากที่พิสูจน์ตัวเองว่าไม่คู่ควรตั้งแต่แรก
ฟุตบอล